خدایا! به من زیستنی عطا کن که در لحظه مرگ، بر بی ثمری لحظه ای که برای زیستن گذشته است،حسرت نخورم مردنی عطا کن که بر بیهودگیش، سوگوار نباشم.

یا حق                    

همیشه وقتی که میدونی از دیدنش دیونه میشی وقتی روی ماهشو ببینی صدای تاب تاب قلبت به تاراج میره وقتی از دیدنش قرار از تو گرفته میشه واست نباید مهم باشه که اون فقط مال تو باشه یا اینکه همیشه واسه تو باشه همین که اون نفس بکشه و زنده باشه و زندگی کنه و مهمتر از همه اینکه همیشه شاده باید واست بس باشه پس دوستش داشته باش چون همیشه دوستت داره

تنهایی را دوست دارم زیرا بی وفا نیست
تنهایی را دوست دارم زیرا عشق دروغی در آن نیست 
تنهایی را دوست دام زیرا تجربه کردم 
تنهایی را دوست دارم زیرا خداوند هم تنهاست 
تنهایی را دوست دارم زیرا
در کلبه تنهایی هایم در انتظار خواهم گریست
و انتظار کشیدنم را پنهان خواهم کرد

**‏  یا حق  **                       

معشوقی از عاشقش پرسید...من قشنگم؟
عاشق جواب داد ...نه .
 پرسید ... دلش میخواد با اون باشه؟
باز جواب داد ... نه .
....اگه ترکد کنم گریه میکنی؟
.... نه .
معشوق با چشمان پر از اشک می خواست عاشق رو ترک کنه که اون دست معشوق رو گرفت
و گفت: تو قشنگ نیستی بلکه زیبایی ... من نمیخوام با تو باشم من نیاز دارم با تو باشم ... اگه بری گریه نمی کنم ... میمیرم

زندگی بادی است در حال وزیدن
زندگی اسبی است در حال دویدن
 زندگی اشکی است در حال چکیدن
وزندگی قلبی است در حال تپیدن
 زندگی مانند گلی است که خارهای آن
حقیقی و گلبرگ های آن خیالی است
 زندگی چیزی نیست جز
مبارزه میان عاطفه و عقل
 زندگی زیباست اگر
در تلاطم زمان اسیر و گرفتار نگردد

هرگز به کسی نگاه نکن وقتی قصد دروغ گفتن داری .... هرگز به کسی محبت نکن وقتی قصد شکستن قلبشو داری ....هرگز قلبی رو قفل نکن وقتی کلیدشو نداری

یا حق                                                

من در این سال چه بودم ؟

قطره اشکی بر گونه ی طفلی یا که گلی تنا در کنج مردابی

رخ ماهتابی در شبی ظلمانی یا که آرمان مردی رویایی

هر چه بودم گذشت چشم من منتظر است

منتظر خندیدن غنچه ای سر شاخه ی خشکی

منتظر چهچهه ی بلبل بر سر پرچین

چشم من منتظر است

     چشم به راه بهاری که در آن                   عشق با رشته ی من در هم پیچد

 بر زبان رانم دوستت دارم را                   بهاری که در آن خزان بیجاست

چشم من منتظر است

یا حق                                    

خسته

شبی خسته از تاریکی سرنوشت

چراغ کلبه ی تو دعوتم کرد

من این روشنایی حزین را

عشق نامیدم

از سرزمین غریب رو به سوی کلبه ی تو آوردم

اما این قاصدک آواز نمی دانست

روز این سرزمین را امیری نیست

و روشناییش آتش سوزان سامان اوست

به نام معشوقه ی حقیقی که وفایش ازلی و ابدی است !

هر خزانی را بهاری ست

و هر بهاری را خزانی

مرگ و زندگی چنان در هم تنیده اند

که گیاه با خاک

آنسان از هم جدایند

که آسمان از زمین

راستی چه چیز می تواند جاذبه ی خاک را بشکند

و ما را از این سیاره ی کوچک معلق به بیکرانه ها ببرد ؟

به راستی که حقیقت زندگی عشق است

و زندگی بدون عشق سرابی بیش نیست

چگونه می توان جاودانه شد و حصار زندگی و ترس از مرگ را شکست و از هر دو فراتر رفت ، چگونه؟

یاحق